زعفران از جمله گياهان بومی ايران بوده که دارای خواص دارويی و ادويه‏ای متعدد مي‏باشد و به لحاظ اقتصادی در ايران و جهان حائز اهميت است. به‏ منظور بررسی تنوع و روابط ژنتيکی، الگوی پروتئينی 10 ژنوتيپ جنس زعفران شامل 6 ژنوتيپ وحشی و 4 ژنوتيپ زراعی با استفاده از الکتروفورز پروتئين‏های ذخيره‏ای کورم روی ژل پلي‏آکريل‏آم يد مورد بررسی قرار گرفت. دندروگرام و فاصله ژنتيکی ژنوتيپ‏ها مورد بررسی و محاسبه قرار گرفت. نتايج حاصل از الگوی پروتئينی 10 ژنوتيپ منتخب زعفران، حضور 25 باند پروتئينی را نشان داد که بيشترين تعداد باند (19 باند) در ژنوتيپ منطقه رشتخوار مشاهده شد. دندروگرام حاصل نشان داد که ژنوتيپ ‏های مورد مطالعه به طور کلی در سه گروه قابل مطالعه هستند. ژنوتيپ های زراعی شامل مناطق رشتخوار، طرق، تربت، قائن و گناباد با فاصله ژنتيکی بيشتری از 
ژنوتيپ های وحشی در گروه متمايزی واقع شدند و دارای قرابت ژنتيکی بالايی (94 درصد) با هم مي‏باشند. همچنين مشاهده شد ژنوتيپ گونه C. michelsonii با ژنوتيپ‏های زراعی دارای کمترين شباهت (15 درصد) نسبت به يکديگر مي‏باشند. گروه‏بندی ژنوتيپ‏ها با استفاده از روش تجزيه به مختصات اصلی، با نتايج حاصل از تجزيه خوشه‏ای تا حدودی هم‏خوانی داشت. نتايج اين تحقيق نشان‏دهنده وجود پتانسيل بالای تنوع ژنتيکی در بين ژنوتيپ‏های زعفران مورد مطالعه مي‏باشد. مشاهده الگوی باندی متفاوت ژنوتيپ‏های زراعی نشان داد که کلون‏های زعفران زراعی رايج در ايران همگی از يک کلون منشأ نگرفته‏اند.

واژه‌هاي كليدي: تنوع ژنتیکی، زعفران، پروتئين‏هاي ذخيره‏اي، SDS-PAGE،

متن کامل http://jcb.sanru.ac.ir/browse.php?a_id=172&slc_lang=fa&sid=1&ftxt=1