ب ه منظور بررسی ترکيب پذيری و قابليت توارث صفات کمی و کيفی لاين های آفتابگردان، سه تستر و چهار لاين در قالب طرح تلاقی لاين- تستر تلاقی داده شدند. دوازده تلاقی حاصل به همراه والدها و شاهدها از جمله هيبريد آذرگل، رقم آلستا، ارو فل ور، SHF81-85 SHF81-90 و RF81-.54/1 مجموعاً 25 تيمار در قالب طرح لاتيس در دو تکرار در ايستگاه تحقيقات زراعی دشت ناز متعلق به مرکز تحقيقات کشاورزی و منابع طبيعی مازندران در سال زراعی 1387 مورد ارزيابی قرارگرفتند. در اين بررسی صفات عملکرد دانه، ارتفاع بوته، قطر طبق، وزن هزار دانه، درصد روغن و عملکرد روغن مورد بررسی قرار گرفت. برآورد قابليت توارث خصوصی نسبتاً بالا برای صفات وزن هزار دانه و عملکرد دانه نمايانگر اهميت بيشتر اثرات افزايشی ژن­ها در کنترل ژنتيکی صفات مزبور می باشد. تستر T₂ (AF81-40) و لاين L₁ (RF81-154/2) با برخورداری از قابليت ترکيب پذيری عمومی مثبت و معنی دار برای صفات عملکرد دانه و عملکرد روغن در زمره والدهای مطلوب برای بهبود صفات فوق الذکر محسوب گرديدند. همچنين تستر T1 (AF81-178) با برخورداری از ترکيب پذيری منفی و معنی دار برای ارتفاع بوته والد مناسبی در جهت کاهش اين صفت در تلاقی ها محسوب می شود. برآورد ترکيب پذيری خصوصی تلاقی ها نشان داد که تلاقی های AF81-222 × RF81-053/2 ، AF81-178 × R4 و AF81-178 × RF81-106/1 از ترکيب پذيری خصوصی مناسبی برای کاهش ارتفاع بوته برخوردار بودند. تلاقی AF81-40 × RF81-154/2 دارای ترکيب پذيری خصوصی مثبت و معنی دار برای صفات وزن هزار دانه بوده است. تلاقی AF81-40 × RF81-154/2 علاوه برداشتن ترکيب پذيری خصوصی مثبت و معنی‌دار برای عملکرد دانه و روغن از بالاترين مقادير اين صفات نيز برخوردار بوده است.

متن کامل  http://jcb.sanru.ac.ir/browse.php?a_id=173&slc_lang=fa&sid=1&ftxt=1